Turystyka Górska

Obecnie turystyka górska staje się jedną z popularniejszych form turystyki uprawianych w Polsce, ma to przede wszystkim związek z bogactwem oraz różnorodnością polskich gór, ale również z łatwością uprawiania tej formy turystyki, jest ona idealna zarówno dla osób młodych, rodzin z dziećmi, a także osób starszych.

>>KLIKNIJ I SPRAWDŹ NASZE OFERTY<<

Oczywiście bezpieczne korzystanie z dobrodziejstw gór wymaga wiedzy oraz dawki zdrowego rozsądku, wychodząc w góry zawsze powinniśmy być świadomi naszych możliwości oraz ograniczeń, posiadać informacje o warunkach pogodowych, tak, aby wybrać możliwie najlepszą trasę. Rozpoczynając swoją przygodę z górami powinniśmy wybierać trasy łatwiejsze oraz krótsze, mnóstwo takich terenów znajdziemy przede wszystkim w Beskidach. Wybierając się na wędrówkę musimy również pamiętać o odpowiednim ubiorze, solidnych butach oraz kurtce przeciwdeszczowej będą nam niezbędne.

Historia turystyki górskiej w Polsce

Historia polskiej turystyki górskiej swój początek ma już w XV wieku, kiedy to odbywano pierwsze udokumentowane wycieczki górskie. Według źródeł pisanych, jako pierwsza z polskich szczytów zdobyta została Śnieżka, miało to miejsce już w 1465 roku, w późniejszym okresie rozpoczęła się eksploracja najwyższych polskich gór – Tatr, było to związane przede wszystkim z pasterstwem, wraz z rozwojem tej działalności powstawały liczne drogi oraz ścieżki prowadzące w coraz wyższe partie gór. Według polskich kronik pierwsze turystyczne wyjście w Tatry miało miejsce w 1563, kiedy to Beata Łaska wybrała się nad Zielony Staw Kieżmarski znajdujący się na terenie Słowacji. Polskie Tatry w celach turystycznych zaczęto zdobywać nieco później, bo dopiero na przełomie XVIII oraz XIX wieku, wtedy to polscy badacze tatrzańscy zaczęli zdobywać szczyty od strony południowej. W 1805 roku odnotowano nieudaną próbę wejścia Stanisława Staszica na Świnicę (2301 m n.p.m.), a sam szczyt udało się zdobyć dopiero 60 lat później. W tym samym okresie rozpoczęto eksplorowanie Beskidów, jednak tam wycieczki związane były nie tylko z turystyką, ale przede wszystkim z nauką. Pierwsze wejście na najwyższy szczyt Beskidów – Babią Górę – zanotowano w roku 1782, zdobywcą Diablaka był Jowin Bończa-Bystrzycki (astronom pochodzący z dworu Stanisława Augusta Poniatowskiego), natomiast eksploracja Pienin rozpoczęła się około roku 1830 zdobyciem Trzech Koron przez Preka oraz Wojnarowskiego.

Początki turystyki górskiej w Polsce

Przytaczając historię polskiej turystyki górskiej warto również wspomnieć fakt iż, początkowo wycieczki górskiej w Tatry, czy też wyższe partie Beskidów oraz Sudetów, prowadzone były przez przewodników, niewielu turystów decydowało się na eksplorację górskich ścieżek na własną rękę. Pierwsze szlaki turystyczne oznaczane były wbijanymi co kilkadziesiąt metrów tyczkami, znane obecnie oznakowanie pojawiło się w polskich górach pod koniec XIX wieku. Pierwszy w ten sposób oznakowany szlak wyznaczony został w roku 1880 prowadząc przez obecne tereny Ukrainy z Krasnego Łuhu na Howerlę, leżące w paśmie Czarnohory, natomiast pierwszy szlak tatrzański prowadził z Zakopanego przez Polanę Waksmundzką do Morskiego Oka (został wyznaczony w 1887 roku). Początek beskidzkich szlaków to 1893 rok. W ramach ciekawostek warto wspomnieć, iż jeden z najbardziej znanych szlaków w Polsce – Orla Perć – oznakowany został w roku 1906, natomiast Perć Akademików, prowadząca na grzbiet Babiej Góry, w 1925 roku. Początki turystki górskiej to także powstawanie pierwszych schronisk, przede wszystkim w Sudetach – w okolicach Małego Stawku w Karkonoszach (1670 rok), na przełęczy Okraj, oraz w Tatrach – nad Morskim Okiem (1865 rok). Szczególnie bogatym okresem w historii polskiej turystyki górskiej były lata międzywojenne, kiedy to powstał szereg istniejących do dziś schronisk, a także wytyczona została spora część obecnie użytkowanych szlaków turystycznych.